سهراب سپهري

سهراب سپهري شاعر و نقاش مشهور معاصر ايران در سال 1307 در کاشان متولد شد، پدرش کارمند اداره پست و تلگراف بود. تحصيلات ابتدايي خود را در کاشان به پايان رسانيد و پس از پايان دوره دانشسراي مقدماتي تهران، براي خدمت آموزگاري به زادگاه خود کاشان بازگشت، بعد از دو سال کار در آموزش و پرورش را استعفاء داد و با اخذ ديپلم ادبي، در همان سال 1327 در دانشکده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران به تحصيل پرداخت و در سال 1332 تحصيلات عاليه خود را به پايان رسانيد و به دريافت نشان درجه اول علمي نايل شد.
«اهل کاشانم، روزگارم بد نيست. تکه ناني دارم، خرده هوشي، سر سوزن ذوقي، مادري دارم، بهتر از برگ درخت، دوستاني، بهتر از آب روان و خدائي که در اين نزديکي است.»
او را بايد از چهره هاي پيشرو هنر نقاشي مدرن و شعر نو دانست که علاوه بر پرداختن به نقاشي، در زمينه سرايندگي شعر نيز از طبع لطيفي برخوردار بوده است. نخستين کسي است که راه نيما را شناخت و به پيروي از او پرداخت. او به مطالعه در فلسفه و اديان بسيار علاقه مند بود و از عرفاي بزرگ ايراني و اسلامي است. سهراب سپهري با ادبيات اروپائي نيز آشنائي داشت و ترجمه هايي چند از او باقي مانده است. علاوه بر اشعار، تابلوهاي نقاشيش را در موزه هاي معتبر جهان مي توان ديد. سال 1336 به اروپا رفت و در مدرسه هنرهاي زيباي پاريس در رشته لتوگرافي (چاپ سنگي ) ثبت نام کرد. سفرهايي به ايتاليا، آمريکا، نيويورک، پاريس، سويس، براي شرکت در نمايشگاههاي نقاشي داشت.
مجموعه شعر او «مرگ رنگ»، «زندگي خوابها»، «آواز آفتاب»، «شرق اندوه»، «صداي پاي آب»، «مسافر»به ويژه «حجم سبز» مجموعه اين هفت کتاب به همراه يک کتاب ديگر او به نام «ما هيچ، مانگاه» يک جا در مجموعه اي با عنوان هشت کتاب به چاپ رسيده که بعد از آن بارها تجديد چاپ شده و هشت کتاب او را مي توان بهترين اثر مکتوب وي دانست.
همه ما سهراب اين شاعر نقاش با احساسات عرفاني را مي شناسيم.
اين مرد دير شناخته شد. درزمان حياتش مقبوليت عام پيدا نکرد، اما بعد از انقلاب به ويژه در دهه 1360 گروه زيادي از شاعران و شعر دوستان به او روي آوردند و بر شعرش نقد و تفسير نوشتند. زندگي سپهري. پس از پنجاه و دو سال در ارديبهشت يکهزار و سيصد و پنجاه و نه با بيماري سرطان خون، در بيمارستان پارس تهران به پايان رسيد. بنابه وصيتش پيکر پاکش را در صحن سردار آستانه مقدس حضرت علي بن باقر (ع) در مشهد اردهال به خاک سپردند.
به سراغ من اگر مي آئيد
نرم و آهسته بيآئيد، مبادا که ترک بر دارد چيني نازک تنهائي من
منبع؛ محسنی، علی؛ (1386) نور باقر (ع): مروری بر زندگی حضرت علی ابن باقر فرزند شهید امام پنجم علیه السلام مدفون در خاک مقدس مشهد اردهال (کاشان)، قم، مشهور، چاپ دوم.